του Δημήτρη Τρίμη

Ο Αργύρης Ντινόπουλος στην αγωγή που κατέθεσε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ισχυρίζεται ότι έπεσε θύμα της αδυσώπητης γραφειοκρατικής μηχανής του Ταμείου Υγείας των δημοσιογράφων (ΕΔΟΕΑΠ)

Εχουν ειπωθεί πολλά και έχουν γραφτεί ακόμη περισσότερα για την παροιμιώδη ελληνική γραφειοκρατία. Ηταν και είναι ανίκητη. Ακόμη και για υπουργούς, οι οποίοι, υποτίθεται, όταν θέλουν, έχουν τον τρόπο. Είναι έτσι όμως; Αν κρίνουμε από την περίπτωση του υπουργού Εσωτερικών Αργύρη Ντινόπουλου, το τέρας της γραφειοκρατίας είναι όντως ανίκητο…


Οπως εξιστορεί ο ίδιος στην αγωγή που κατέθεσε κατά της «Εφ.Συν.», του διευθυντή της Νικόλα Βουλέλη και του υπογράφοντος, έπεσε θύμα της αδυσώπητης γραφειοκρατικής μηχανής του Ταμείου Υγείας των δημοσιογράφων (ΕΔΟΕΑΠ).

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο υπουργός ισχυρίζεται ότι… απολύθηκε από τον «ΑΝΤΕΝΝΑ» τον Αύγουστο του 2007. Δεν έχουμε κανένα λόγο να το αμφισβητήσουμε. Κατόπιν εξελέγη βουλευτής και ως εκ τούτου δεν εργάστηκε από τότε ως δημοσιογράφος. Ούτε αυτό έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε. Αναφέρει όμως παρακάτω (στην αγωγή του) ο υπουργός ότι όταν εκλέχτηκε βουλευτής (το 2007) επέλεξε… από αγάπη για τη δημοσιογραφία την ασφάλιση στους ασφαλιστικούς φορείς των δημοσιογράφων.

Και αφού το επέλεξε (το 2007, επαναλαμβάνουμε) τι έκανε ο κύριος υπουργός; Στις 7-4-2009 (ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή του ως βουλευτή!) υπέβαλε αίτημα «προαιρετικής ασφάλισης» -αυτασφάλισης- στον ΕΔΟΕΑΠ. Μεταξύ δηλαδή της απόφασής του να παραμείνει ασφαλισμένος του δημοσιογραφικού Ταμείου Υγείας και της αίτησης «προαιρετικής ασφάλισης» μεσολάβησε ενάμισης χρόνος (… η σχετικότητα του χρόνου που λέγαμε πιο πάνω…).

Η οδύσσεια όμως του άτυχου υπουργού μόλις τώρα άρχισε. Δέκα μήνες μετά, στις 4-2-2010 (… το τέρας της γραφειοκρατίας, δεν είπαμε;) ο ΕΔΟΕΑΠ τού απάντησε -και του ζήτησε εγγράφως τον λογαριασμό που έπρεπε εντός εξαμήνου να εξοφλήσει- και ενώ ο ίδιος είχε αποφασίσει να μη συνεχίσει την «προαιρετική του ασφάλιση» στα δημοσιογραφικά Ταμεία λόγω, όπως αναφέρει στην αγωγή του, της αλλαγής επί τα χείρω και για τους ασφαλισμένους δημοσιογράφους της σχετικής νομοθεσίας. Βεβαίως του διέφυγε να ζητήσει λογαριασμό, δηλαδή να πληρώσει για τις παροχές που απόλαυσε από τον Σεπτέμβριο του 2007 έως τις 4-2-2010. Αλλά είπαμε… η τσατίλα του πολίτη απέναντι στο τέρας της γραφειοκρατίας…

Παρά την ασεβή συμπεριφορά του δημοσιογραφικού ασφαλιστικού φορέα στο πρόσωπό του, ο υπουργός μας έκανε την καρδιά του πέτρα και συνέχισε να κάνει χρήση αυτός και τα «προστατευόμενα» μέλη της οικογενείας του, των παροχών υγείας του ΕΔΟΕΑΠ. Εως πότε; Εως σήμερα! Και τι έκανε εν τω μεταξύ; Στις 27-6-2013 (η σχετικότητα του χρόνου, που λέγαμε και δεν θα πάψουμε να λέμε) ζήτησε «διακανονισμό» των οφειλών του στον κλάδο ασθενείας του Ταμείου με το «φτηνότερο» ασφάλιστρο ανέργου! Δεν το λέμε εμείς. Ο ΕΔΟΕΑΠ το λέει!!! (με την από 23-10-2014 ομόφωνη ανακοίνωση του Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ που τον καλεί να πληρώσει αμέσως 25.773 ευρώ και όχι 3.500 που επεδίωκε… φιλικά να «διακανονίσει»).
Τα υπόλοιπα, στο δικαστήριο.

Αν εμφανιστεί ο άνεργος υπουργός…

πηγή – active media