Tου Χάρη Ζάβαλου

“Διαχωρίζεται οριστικά η Εκκλησία από το Κράτος και κοινωνικοποιείται η μοναστηριακή περιουσία.”

Το παραπάνω δίστιχο περιλαμβάνεται στην ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτεμβρίου.

Το ‘81 ο Παπανδρέου γίνεται πρωθυπουργός και πέρα από μικρούς νόμους που κόβουν πελατεία στο παπαδαριό (βλ. πολιτικός γάμος), δεν κάνει το επόμενο βήμα για να χωρίσει το Κράτος με την Εκκλησία.

Τον Ιούνιο του ‘85 ξαναγίνεται Κυβέρνηση και μέσα στους πρώτους μήνες καταθέτει νομοσχέδιο για τη ρύθμιση των θεμάτων της εκκλησιαστικής περιουσίας και ειδικότερα της μοναστηριακής ο τότε υπουργός Παιδείας ο Τόλης ο Κακλαμάνης.

Η Ιεραρχία, όπως ήταν αναμενόμενο, τσινάει και αποστέλλει έπειτα από σχετική απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, μπουγιουρντί στον Ανδρέα, στο οποίο διαβλέπει, «κάτω από την μονομερή αυτήν πράξη, τον κίνδυνο προστριβών μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας». Επειδή όμως είναι και πολύ μάγκες, συμφωνούν, αρκεί όμως «εις το πλαίσιο αμφοτεροβαρούς συμφωνίας, η Εκκλησία να μεταβιβάσει εις το Κράτος την δασικήν και την αγροτολιβαδικήν μοναστηριακήν περιουσίαν,  λαμβάνουσα όμως και ανταλλάγματα άλλης μορφής».
(Έτσι μεγάλωσε και ο χόντρος με τον Ρουσόπουλο κ τον Βουλγαράκη και κάναν κολλεγιές δίνοντας παράλιες και λίμνες στον Εφραίμ και παίρνοντας πίσω κάτι βράχια στην Άνω Ραχούλα που μέχρι και τα κατσίκια σνόμπαραν.)

Η ΠΑΣΟΚΑΡΑ στέλνει τον Τρίτση με την μουστάκα και το νταηλίκι να βάλει τους διάκους στην θέση τους αλλά επειδή η Εκκλησία κατάλαβε τί γατάκια είναι αυτοί οι “σοσιαλιστές”, στέλνει κουαρτέτο γαμηστερό με Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως, νυν Θεσσαλονίκης, Άνθιμο, Μητροπολίτη Δημητριάδος και κατόπιν Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, Μητροπολίτη Τρίκκης Αλέξιο και τον νυν Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τότε Μητροπολίτη Θηβών και Λιβαδειάς. Όλη δηλαδή την παρεκκλησιαστική οργάνωση “Χρυσοπηγή”.

Ο Τρίτσης παρόλο που έχει πάθει κοκομπλόκο με την τετράδα-δυναμίτη που έχει κατεβάσει η Εκκλησία καταθέτει νέο νόμο που βάζει και λαϊκό στοιχείο μέσα στο παπαδαριό και στις εσωτερικές του διαδικασίες. Οι παπάδες όμως δεν σηκώνουν μαλακίες και μποϋκοτάρουν τις εορταστικές εκδηλώσεις της 25ης Μάρτιου εκείνης της χρονιάς και κάνουν και συλλαλητήριο την 1η Απριλίου στο Σύνταγμα, όπου γίνεται της καραπηδιόλας από κόσμο που ζητεί να φορολογείται αυτός και όχι οι βαθύπλουτοι παπάδες και τα μοναστήρια τους.

Εκεί ο Χριστόδουλος μαθαίνει μπαλίτσα σαν κεντρικός ομιλητής ώστε να μας σπάσει λίγα χρόνια αργότερα τα αρχίδια με τις ταυτότητες και την Ορθοδοξία του.

Ο νόμος πάει Βουλή, ψηφίζεται από ΠΑΣΟΚ,ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού και η ΝΔ την πουλεύει από την αίθουσα γιατί τιμάει την εκλογική της βάση των θρησκόληπτων υπερσυντηρητικών νοικοκυραίων που ναι μεν δεν έχουν να φανέ αλλά τα σκάνε στον παπά να τους βλογάει τα αποθαμένα τους.

Βέβαια ο νόμος μένει ανενεργός (αυτό έλειπε άλλωστε) κι ο Παπανδρέου πιάνει στο λακερντέ τον τότε Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ κι αποφασίζει να γίνει το θέμα γάργαρα.

Στις 3 Νοέμβριου γίνεται προσχέδιο συμφωνίας ανάμεσα στον Ανδρέα και στον Σεραφείμ, πάνω στο όποιο βασίστηκε και η μετέπειτα σύμβαση παραχώρησης της μοναστηριακής περιουσίας, η οποία υπογράφηκε από τον τότε υπουργό Οικονομικών Γ. Πέτσο, τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ και τους Μητροπολίτες Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο και Κοζάνης Διονύσιο. Η σύμβαση αυτή υπήρξε η βάση του Ν. 1811/1988, στον όποιο ως σήμερα έχουν προσχωρήσει για τη ρύθμιση των περιουσιακών τους στοιχείων 149 μόνες, χωρίς όμως αντίστοιχα να έχουν συσταθεί οι επιτροπές οι οποίες προβλέπονταν από τον νόμο για την καταγραφή και τον διαχωρισμό της περιουσίας της παραχωρηθείσας προς το κράτος και της προοριζόμενης για τη ζωή και τη διαβίωση των μονάχων.
Γιατί απλά στην πούτσα τους και γιατί μπορούν.

Τα χρόνια πέρασαν και τίποτα άλλο δεν έγινε.

Ο χοντρός με τον άντρα της Ζαχαρέα πέταγαν φιλέτα γης στον Εφραίμ που τα κατασπάραζε με μανία κ χεζόταν στο τάλιρο.

Ένα σκασμό σπίτια, μαγαζιά, οικόπεδα, παραλίες, της παναγιας τα ματια παρέμειναν στον δεύτερο μεγαλύτερο ιδιοκτήτη γης στην Ελλάδα, μετά την Εθνική Τράπεζα.

Χαράτσια, ΕΝΦΙΑ πέρασαν και δεν ακούμπησαν την Εκκλησία και να τα πληρώσεις εσύ ρε καριόλη τζαμπατζή που δεν θες να πληρώνεις τους φόρους για το εθνικό συμφέρον (άσε που δεν κόβεις και απόδειξη στις κασερόπιτες αλλά ας μην τα θυμηθώ αυτά τώρα).

Ο Γιοσάκης και ο Βαβύλης έκαναν κουμάντο.
Ο Χριστόδουλος ψόφησε (να και κάτι καλό).
Ο Άνθιμος όχι (τηνπαναγιατου).
Ο Ιερώνυμος έγινε Αρχιεπίσκοπος (και σε ό,τι γίνεται κάνει τον μαλάκα καλύτερα και από τον Παπούλια).
Ο Τσίπρας βλέπει Ζαπατίστας μέσα σε Βαβύληδες και Εφραίμ.

Κ εσένα φίλε μου, με την βοήθεια της Παναγίας θα συνεχίζουν να σου γαμάνε τον Χριστό.

(Ο Χάρης Ζάβαλος ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με τον συνδυασμό ΑθήναΓκαγκαρόπορτα.)

Πηγή – thethreemooges