Τις τελευταίες ημέρες στην Αθήνα έχει χαρά Θεού, αφού ακόμα και Εκείνος δεν μπορεί να κρύψει την ικανοποίησή του για την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος αλλά και της εξόδου στις αγορές. Έτσι σήμερα το πρωί, αποφασίσαμε μαζί με τη φίλη μου και τη φίλη της να πάμε σε μια πλατεία κάπου στο Γαλάτσι να μαζέψουμε λίγο ήλιο, στην λίγη ώρα που είχαμε διαθέσιμη. Η φίλη της φίλης μου, η Ερωφίλη μου, δεν έχει χρονίσει ακόμη, οπότε καταλαβαίνετε πως μόλις βγει βόλτα πρέπει να τα δει, να τα μυρίσει και να τα γλύψει όλα. Ναι, είναι ένας κούταβος όλο ζωντάνια.
Αποφασίσαμε λοιπόν να καθίσουμε σε μια καφετέρια. Κι επειδή μας αρέσει πολύ η βαβούρα και η φασαρία, αποφασίσαμε να κάτσουμε σε μια καφετέρια έξω από το δημοτικό σχολείο της περιοχής, και δίπλα από την λαϊκή αγορά. Τα παιδάκια έκαναν τη γυμναστική τους, τα περιστεράκια απολάμβαναν το (υπόλοιπο) ελεύθερο γήπεδο, ο κόσμος έτρεχε πάνω-κάτω σαν τρελός, και η τετράποδη φίλη μας δεν ήξερε που να πρωτοτρέξει με το ενάμιση μέτρο λουράκι που με τύψεις της κουμπώνουμε κάθε φορά που τριγύρω έχει αυτοκίνητα.
Κάποια στιγμή, η μικρή ατίθαση γκρινιάρα άρχισε να γαβγίζει και να μουρμουρίζει όπως μόνο αυτή ξέρει κάθε φορά που θέλει κάτι και δεν περνάει το δικό της. Στην προκειμένη περίπτωση μάλλον κάτι άλλο πέρναγε και τράβηξε την προσοχή της, κι έτσι αρχίσαμε να κοιτάμε τριγύρω μήπως και μαντέψουμε τι ήταν αυτό που την ερέθισε.
Την ώρα που ψάχναμε (μάλλον κάποια πονηρή γατούλα) για καλή μας τύχη πέρναγε από μπροστά μας μία από αυτές τις πάντα διαθέσιμες για κουτσομπολιό κυριούλες, που για όλα έχουν απάντηση και πάντα έχουν κάτι ακούσει από κάποιον γνωστό τους και είναι διατεθειμένες να σε διαφωτίσουν, ακόμα κι αν εσύ ποτέ δεν έχεις ρωτήσει (το συγκεκριμένο μοντέλο μάλλον έχει κάνει επιτυχία αφού βγαίνει και με φαλλό).
Η εν λόγω, συμπαθέστατη κατά τα άλλα, κυρία επέστρεφε στο σπίτι της από την λαϊκή, αλλά αυτό καθόλου δεν την εμπόδισε να σταματήσει για να μας δώσει τα φώτα της γνώσης της για τον λόγο που η μικρή μας φίλη έσκουζε λες και την έσφαζαν.
-Ξέρετε τι; Αυτά έτσι κάνουν όταν μυρίζουν μετανάστες…
-Τι μου λέτε, της λέει η φίλη μου γεμάτη απορία.
-Ναι! Είναι τσεκαρισμένο σας λέω! Αυτοί κάτι έχουν που βγάζει μια μυρωδιά που την μυρίζουν τα ζωντανά και τους καταλαβαίνουν και κάνουν σαν τρελά και θέλουν να τους φάνε…
-Τέτοια συναίσθηση πια αυτά τα ζωντανά, ρωτάει διψασμένη για γνώση η φίλη μου με ελαφρά ειρωνεία.
-Ναι, ναι σας λέω. Είναι αυτή η μυρωδιά που βγάζουν οι μετανάστες που τα ενοχλεί τα σκυλιά. Γι’ αυτό φωνάζει το σκυλάκι σας.
-Μπα δεν νομίζω, της απαντάω όλο ευγένεια. Η δική μας δεν είναι από ‘δω. Είναι μετανάστρια. Δεν νομίζω να έχει ενημερωθεί ακόμα, τους Έλληνες προγκάει συνήθως… (η Φιλίτσα βέβαια είναι βέρα Ελληνίδα, με παππού που πολέμησε στο Δημοκρατικό Στρατό, αλλά η κυρία είχε ήδη κάτσει αρκετή ώρα και είχε αρχίσει πλέον να με ενοχλεί η δική της μυρωδιά)
-Τι να σας πω, δεν ξέρω, μου απάντησε φανερά ξενερωμένη η, ευγενέστατη όπως προείπα, κυρία και χάθηκε ξαφνικά, έτσι όπως εμφανίστηκε μέσα στο πλήθος της λαϊκής, αφήνοντας με ωστόσο γεμάτο με απορίες που δεν πρόλαβε ποτέ να μου λύσει.
Οπότε θα τις καταθέσω σε εσάς.
Απορία πρώτη: Τι είναι αυτό που ξυπνάει το χρυσαυγίτη μέσα στα σκυλιά και τα κάνει να φωνάζουν μόλις μυρίσουν την περιβόητη “χαρακτηριστική μυρωδιά ενός μετανάστη”; Γεννώνται ευπατρίδες και με υψηλό το εθνικό φρόνημα τα ελληνικά σκυλιά; Ή μήπως είναι κάτι που το αποκτούν μετά την πρώτη επέτειο της 25 Μαρτίου που θα γιορτάσουν στο σχολείο;
Απορία δεύτερη: Γιατί άραγε τα σκυλιά δεν ενοχλούνται από τους Έλληνες που τρώνε τζατζίκια, παστουρμάδες, σκορδαλιές κι ότι άλλο βάλει ο νους τους και δεν πλένονται ποτέ και μόλις ανοίξουν το στόμα τους σου έρχεται να λιποθυμήσεις;
Και τέλος, πότε επανήλθαν τα πειράματα του Μέγκελε στη μόδα και πότε πρόλαβαν και λοβοτομήθηκαν τόσοι πολλοί άνθρωποι σε μια χώρα με διαλυμένο σύστημα υγείας και τόσα εκατομμύρια ανασφάλιστους;
Ελεύθερη Λαική Αντιστασιακή Συσπείρωση 
Leave a Reply