Δεν θα πέσει η κυβέρνηση για τα “κωλόσπιτα”?

Πέρασαν αρκετά χρόνια που μια γραφική φιγούρα του εξουσιαστικού μπλοκ του ΠΑΣΟΚ (Βαγγέλης Γιαννόπουλος) φώναζε στα ΜΜΕ ότι η κυβέρνηση δεν θα πέσει για ένα κωλόσπιτο, εννοώντας την έπαυλη του Ανδρέα Παπανδρέου που έχτισε στην Εκάλη,φυσικά, με ύποπτα δάνεια και εισφορές (ένα από αυτά από τον νυν πρόεδρο της δημοκρατίας). Αυτή η φράση αποτύπωνε τη μακροχρόνια στροφή του κεφαλαίου προς το real estate και την αναγωγή της βασικής ανάγκης της στέγης σε ένα άκρως εκμεταλλεύσιμο και κερδοφόρο προϊόν που πατούσε πάνω στην κοινωνική νοοτροπία της κατοχύρωσης της ασφάλειας του Έλληνα μικροαστού.

Με τις μέχρι σήμερα (αρχές Δεκεμβρίου 2013 ) εκτιμήσεις τα λεγόμενα κόκκινα δάνεια που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν ενδεχομένως να ξεπερνάνε τα 200.000.  Στο σύνολο των δανείων ιδιωτικού χρέους που ξεπερνάνε τα 223,8 δισ. €, τα κόκκινα δάνεια φαίνεται ότι αγγίζουν το συνολικό ποσό των 67δισ. € Από τις αναλύσεις που έχουν γίνει γνωστές, η κατοχή εκατοντάδων χιλιάδων κατοικιών στο ενεργητικό των τραπεζών φαίνεται ότι αποτελεί σημαντικό μέρος της περιουσίας των διασωμένων από δημόσιο χρήμα τραπεζιτών.

Από πολλές αναφορές σε περιπτώσεις ρύθμισης στεγαστικών δανείων οι τράπεζες δείχνουν γενική απροθυμία να κάνουν περικοπές στο ύψος του κεφαλαίου και των τόκων των δανειοληπτών. Φαίνεται όμως ότι οι τραπεζίτες πουλάνε μαζικά δάνεια σε funds με σημαντικό ποσοστό περικοπής του δανείου. Είναι δηλαδή προτιμότερο για τους τραπεζίτες να πουλάνε τα στεγαστικά δάνεια σε funds με σημαντικό ποσοστό  κουρέματος (ακούγεται ακόμα και για ονομαστικές αξίες στο 30% του συνολικού δανείου) για να εξασφαλίσουν τώρα ρευστό παρά να προβαίνουν σε ρυθμίσεις με τους δανειολήπτες.

Το δεύτερο στοιχείο που φαίνεται να κυριαρχεί πίσω από την ιστορία των πλειστηριασμών είναι ότι το κεφάλαιο στην Ελλάδα και το εξωτερικό έχει επενδύσει σημαντικά ποσά πάνω στην λαϊκή ανάγκη της κατοικίας και διαπιστώνει σημαντικά περιθώρια υψηλής κερδοφορίας εφόσον η αγορά ακινήτων καταρρεύσει και μπορέσει να μπει σε αυτήν για να εξαγοράσει μαζικά σε μικρές ονομαστικές αξίες ώστε να μεταπωλήσει ακριβότερα στους εύπορους βορειοευρωπαίους και Έλληνες καπιταλιστές.

Πίσω από την ιστορία των πλειστηριασμών των κατοικιών φαίνεται να βρίσκεται ένας συνολικός σχεδιασμός αναδιάταξης της χωροταξίας των πόλεων και του αστικού ιστού με τοποθέτηση κεφαλαίων υψηλών αποδόσεων, όπως πχ με την κατασκευή τεράστιων εμπορικών κέντρων. Η αναγωγή της κατοικίας σε εμπορεύσιμο προϊόν εξασφάλισης κερδοφορίας για το κεφάλαιο μπορεί να επιτευχθεί σε σημαντικό βαθμό μέσα από την απελευθέρωση των πλειστηριασμών που ενδεχομένως να οδηγήσει σε σημαντική μείωση των τιμών είτε μέσω της μαζικής διάθεσης εκατοντάδων χιλιάδων κατοικιών, είτε μέσω της πίεσης των ιδιοκτητών κατοικιών από την υπερφορολόγηση της κατοικίας. Σε αυτό το σχεδιασμό εντάσσεται και η ύποπτη ιστορία των εκστρατειών του ΣΚΑΙ παλιότερα για τη χωροταξία του κέντρου της Αθήνας, προτάσσοντας το υπαρκτό ζήτημα της εγκληματικότητας, προκειμένου να προωθήσει τον επανασχεδιασμό της διάρθρωσης του αστικού ιστού με την εισβολή κεφαλαίων και εταιριών στο κέντρο με μαζικές αγοραπωλησίες κατοικιών και μαγαζιών.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όλο αυτό το χωροταξικό σχέδιο που προπαγανδίστηκε από τους εκπροσώπους της αστικής τάξης στο ΣΚΑΙ τελικά εντάχθηκε στη χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά κονδύλια με κύριους εταίρους τις εταιρίες και εκπροσώπους που μονότονα παρουσίαζε ο ΣΚΑΙ.

Τελικά η ιστορία των μαζικών πλειστηριασμών κατοικιών δεν είναι τόσο αθώα ιστορία που αφορά μονάχα τα ενεργητικά των τραπεζών αλλά μια συνολική κατεύθυνση αλλαγής της διάρθρωσης της οικονομίας ως προς το σκέλος της ιδιοκτησίας κατοικίας με εισαγωγή στην αγορά μεγάλων κεφαλαίων που μόνο στόχο έχουν την απόσπαση τεράστιας κερδοφορίας τζογάροντας με τη βασική ανάγκη της στέγης των ανθρώπων.

Πηγή : freenet Blog