EU-Nazi-Roots

Πλήθος νέων στοιχείων αποδεικνύουν ότι η Γερμανική οικονομική ελίτ της ΕΕ έχει ναζιστικές καταβολές. Αυτό εξηγεί και κάποιες πτυχές της σημερινής Γερμανικής οικονομικής πολιτικής, που είναι απάνθρωπη, σωβινιστική, αλλά και τυφλωμένη [όπως ο Χίτλερ] για την αναπόφευκτη ήττα της! Η Γερμανία ποτέ δεν απαλλάχτηκε από τη διάχυτη, υποβόσκουσα επιρροή του ναζιστικού της παρελθόντος: Είναι γεμάτη κρυπτο-ναζί, που είναι μάλιστα… ορίτζιναλ ναζί, όχι… ιμιτασιόν όπως οι δικοί μας γελοίοι Χρυσαύγουλοι. Επιπλέον, η πλουτοκρατία της Γερμανίας στήριξε από την αρχή το ναζισμό και αργότερα, για παρόμοιους λόγους (όπως αποκαλύπτεται) στήριξε από την αρχή (για την ακρίβεια… συν-δημιούργησε) και την Ε.Ε.

  • Walter HallsteinΑυτό ήταν μικρό παράδειγμα όσων βρήκα (και διασταύρωσα) στο βιβλίο ΟΙ ΝΑΖΙΣΤΙΚEΣ ΚΑΤΑΒΟΛEΣ ΤΗΣ «Ε.Ε ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ» (σε Ελληνική μετάφραση, δωρεάν για ανάγνωση ή κατέβασμα). Οι συγγραφείς Paul Anthony Taylor, Aleksandra Niedzwiecki, Dr. Matthias Rath και ο (εποιζών του Αουσβιτς) August Kowalczyk δεν μασάνε τα λόγια τους! Tεκμηριώνουν τα πάντα. Στο μεταξύ, αλίευσα (κι ανέβασα με αγγλικούς υπότιτλους) το πλήρες ντοκυμαντέρ “Η Σιωπή των Κουάντ” (‘Silence of the Quandts’) που τράνταξε τη Γερμανία αλλά δεν διαδόθηκε ακόμη στην Ελλάδα. Αφορά την οικογένεια Quandt, που σήμερα κατέχει το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών της ΒΜW, αλλά αρχικά θησαύρισε από τη δουλεία κρατουμένων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης:

Κάτω από το άγρυπνο μάτι ένστολων Ες-Ες, στο εργοστάσιο μπαταριών “VARTA” της οικογένειας Quandt, οι κατάδικοι δούλευαν χωρίς προστασία από τις αναθυμιάσεις μολύβδου. Με το “καλημέρα σας”, οι σαδιστές φρουροί τους έλεγαν “θά’στε τυχεροί αν ζήσετε έξη μήνες“. Οι Quandt έκρυψαν τα πάντα, επί σειρά ετών, αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν…

  • ΤΙ συμβαίνει λοιπόν,  στη σημερινή Γερμανία; Πλήθος μελών της σημερινής Γερμανικής Οικονομικής Ελίτ είναι κληρονόμοι ναζιστών βιομηχάνων, που (κατά κανόνα) χρησιμοποίησαν για καταναγκαστική εργασία καταδίκους στρατοπέδων συγκέντρωσης, (επιλεγμένους με κριτήριο τη σωματική αντοχή) όπως έκανε ο Günther Quandt (πατριάρχης της οικογένειας Quandt).
  • Μετά τον Β’ Πόλεμο, οι παππούδες και μπαμπάδες των σημερινών Γερμανών κροίσων γλύτωσαν την τιμωρία, ή υπέστησαν πολύ μαλακές ποινές και δεν έχασαν τα πλούτη τους. Αρκετοί δεν εντοπίστηκαν, όπως ο Günther Quandt, του οποίου ο φάκελλος έκανε φτερά (κι έτσι δεν δικάστηκε) με μυστική μεθόδευση των Συμμάχων, που είχαν επείγουσα ανάγκη τις δικές του… μπαταρίες “VARTA”(!) για τα οχήματά τους, μετά την ήττα του Τρίτου Ράϊχ:

<— Günther Quandt, Wehrwirtschaftsführer

Η υπόθεση της οικογένειας  Quandt είχε απασχολήσει αρκετά ελληνικά blog, πριν ένα μήνα περίπου, αλλά… περίμενα μέχρι να βρω το πλήρες ντοκυμαντέρ και να το ανεβάσω στο Youtube, ενώ στο μεταξύ προέκυψαν άλλα θέματα. Μια αρκετά λεπτομερή παρουσίαση της υπόθεσης δίνει π.χ. το άρθρο “Tα εγγόνια του Γιόζεφ Γκέμπελς οι δισεκατομμυριούχοι κληρονόμοι της αυτοκινητοβιομηχανίας ΒMW“. Για την ύπαρξη του βιβλίου “Ναζιστικές Καταβολές της ΕΕ”, έμαθα πρώτη φορά μέσω της ανάρτησης ΟΙ ΝΑΖΙΣΤΙΚEΣ ΚΑΤΑΒΟΛEΣ ΤΗΣ «Ε.Ε ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ» [e-book] στο blog “justice for greece“.

Διαβάστε επίσης:

Τώρα… όπως ακριβώς κάνει η mainstream Δεξιά στην Ελλάδα, που ενισχύει με διάφορους υπόγειους τρόπους τη Χρυσή Αυγή (π.χ. τυπώνοντας τα φυλλάδιά της), ανέκαθεν κάνοντας ό,τι μπορεί για να κουκουλώσει “αταξίες” ναζιστών ή ακροδεξιών και να ικανοποιήσει κάποια καπρίτσια τους, έτσι ακριβώς και το σημερινό γερμανικό κατεστημένο (ή, τουλάχιστον, το παρα-κράτος του, μαζί με κάποια συμφέροντα)… ‘μυστηριωδώς’ “χάνει φακέλλους” νεο-ναζί, κουκουλώνοντας και τα εγκλήματά τους (όπως έγινε επί σειρά ετών και στην υπόθεση της ναζιστικής συμμορίας δολοφόνων “National Socialist Underground“). [Δείτε π.χ. το άρθρο “Ποιοι προστάτευαν τους δολοφόνους νεοναζί; ]. Στην Ιδεόσφαιρα, το Γερμανικό κατεστημένο σήμερα προωθεί το Νέο Ρεύμα Συλλογικής Απο-ενοχοποίησης για το Ναζισμό και Αποκατάστασης της “Γερμανικής Αυτοπεποίθησης”, που εκφράζεται σε αμέτρητα εθνικιστικά γερμανικά blog (συνήθως όχι με φανερό τρόπο ναζιστικά)  και (ιδίως) κανάλια στο YouTube.

Η Οικογένεια Γκέμπελς, με τον θετό γιό του Harald Quandt ένστολο Ες-Ες

Είναι πασίγνωστο, ότι η Δίκη της Νυρεμβέργης (όπως περίπου και η δική μας Δίκη της Χούντας) τιμώρησε ελάχιστους, κυρίως τους επικεφαλής του Τρίτου Ράϊχ μαζί με ελάχιστους άλλους εγκληματίες ναζί. Πολύ ελάχιστους, σε σύγκριση με το τεράστιο πλήθος τους. Βέβαια, καταδίκασε σε θάνατο (ή ισόβια) ένα μεγάλο μέρος της ναζιστικής ηγεσίας, αλλά όλους τους άλλους… είτε δεν τους δίκασε, είτε τους άφησε να πέσουν στα μαλακά με προκλητικά ελαφριές ποινές. Επέδειξε ιδιαίτερη επιείκεια σε όσους κρίθηκαν χρήσιμοι για την οικονομική ανασυγκρότηση της Ομοσπονδιακής Γερμανίας ή τις μυστικές υπηρεσίες της.

<— Reinhard Gehlen

Πασίγνωστη περίπτωση, ο Reinhard Gehlen, κορυφαίος ναζί που (αντί να τιμωρηθεί) διορίστηκε αρχηγός της μετα-πολεμικής Γερμανικής Μυστικής Υπηρεσίας και της περιβόητης “Οργάνωσης Γκέλεν“): Καθόλου “μεμονωμένο περιστατικό”, όπως τεκμηριώνεται κι εδώ:

[ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ “ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΚΕΛΕΝ”]

Πολλές άλλες περιπτώσεις παράμειναν ελάχιστα γνωστές στο ευρύ κοινό, ιδίως στην Ελλάδα.

Π.χ. ο “γιατρός” του Αουσβιτς (και σχεδιαστής μονάδας πειραμάτων σε κρατουμένους) Fritz ter Meer, εφάμιλλος σε εκληματικότητα με τον περιβόητο Δρ. Γιόζεφ Μέγκελε.

Ο Fritz ter Meer πήγε φυλακή πέντε μόνο χρονάκια. Μετά, έγινε ο επικεφαλής του φαρμακευτικού κολοσσού “BAYER”, που παράγει την Ασπιρίνη! Όμως οι πονοκέφαλοι που προκαλούν οι νέες αποκαλύψεις για τον κρυπτο-ναζισμό της σημερινής Γερμανίας, στην ηγεσία της ΕΕ (και στους υποστηρικτές των μνημονίων) δεν περνάνε πια  με… Ασπιρίνη! :-)

Η αγγλική wikipedia γράφει:

…From 1925 to 1945 Fritz ter Meer was on the board of IG Farben AG. He was involved in the planning of Monowitz concentration camp, a satellite camp of KZ Auschwitz. Fritz ter Meer was sentenced to seven years in prison in the Nuremberg Trials in 1948. After he was released in 1951 he became supervisory board chairman (Aufsichtsratsvorsitzender) of Bayer AG. [……]Fritz Ter Meer He was released early in the summer of 1950 because of “good behavior” in prison for war criminals from the prison in Landsberg and was given the removal of the restrictive clause of the Allied War Crimes Act No. 35 in 1956 and became Chairman of Bayer AG. In subsequent years, he also took on board positions at a number of other companies, including, inter alia, Theodor Goldschmidt AG, Commerzbank AG, Bank Association, Duewag, VIAG and Union Bank AG, West Germany. His achievements in the reconstruction of the chemical industry in Germany are considered significant.

(Είδατε; Kαι μετά οι… μαλάκες ρωμιοί νεο-ναζί μιλάνε για “Εβραίους καπιταλιστές”…) :-)

Χάρις σε εγκληματικά ναζιστικά αποβράσματα όπως ο Fritz ter Meer και “ευρω-πατέρες” όπως ο Walter Hallstein, ο κρυπτο-ναζισμός της μετα-πολεμικής Γερμανίας θεμελιώθηκε αθόρυβα, βαθιά, μεθοδικά, όλα τα μεταπολεμικά χρόνια, μέχρι που… ξεσάλωσε η κτηνωδία της σημερινής Γερμανικής Οικονομικής Πολιτικής, όπως τη βιώνουμε εμείς οι Νότιοι… untermensch. :-) Διαβάστε επίσης:

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η υπόθεση του Γερμανικού κρυπτο-ναζισμού, όμως… δεν περιορίζεται σε σκοτεινές βιογραφίες πλουτοκρατών, ναζί “ευρω-πατέρων” και δολοφόνων με υπόγειες διασυνδέσεις. Ιδού τι λέει ο Αρης Χατζηστεφάνου για την επίσημη Γερμανική πολιτική σήμερα:

Ο Μπράουν, ο Φισερ και η … Μέρκελ (του Άρη Χατζηστεφάνου)

Οι μεγαλύτερες γερμανικές βιομηχανίες απαιτούν πρόσβαση σε πρώτες ύλες ακόμη και αν απαιτηθεί προσφυγή στα όπλα (!!!)

«Ο Μπραουν, ο Φισερ και ο Κραφτ ξανασμίξαν πάλι και φτιάξανε τραστ» τραγουδούσε πριν από χρόνια ο ”Βασίλης Παπακωνσταντίνου”, σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη και μουσική του Μάνου Λοϊζου. Και όπως όλα δείχνουν το τραγούδι της δεκαετίας του ’60 βρίσκει νέο νόημα στη Γερμανία του 2013.

Πριν από σχεδόν ένα χρόνο οι ισχυρότερες βιομηχανίες της Γερμανίας ίδρυσαν την περίφημη Συμμαχία για τις Πρώτες Ύλες (Rohstoffallianz) με στόχο, όπως αναφέρεται στο καταστατικό της, «να ανοίξει νέους δρόμους για την παροχή πρώτων υλών στη γερμανική βιομηχανία». Ανάμεσα στους πρώτους πυλώνες της συμμαχίας συναντά κανείς μεγαθήρια της γερμανικής οικονομίας όπως η Volkswagen, η ThyssenKrupp και η Bayer.

Η ίδρυση της συμμαχίας πέρασε αρχικά στα ψιλά του γερμανικού και του διεθνούς Τύπου καθώς η Rohstoffallianz θύμιζε περισσότερο ένα από τα δεκάδες ιδρύματα ερευνών, που απλώς αναλαμβάνουν να παρουσιάζουν αναλύσεις επί αναλύσεων για την πορεία της βιομηχανικής παραγωγής. Σε σύντομο χρονικό διάστημα όμως αποδείχθηκε ότι η Συμμαχία για τις Πρώτες Ύλες μετατρεπόταν σε ένα πανίσχυρο βιομηχανικό λόμπι, το οποίο χτυπούσε τα τύμπανα του πολέμου καλώντας το Βερολίνο να προετοιμαστεί στρατιωτικά για τον έλεγχο κρίσιμων πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη.

Η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt δεν άφηνε περιθώρια παρερμηνείας σχετικά με τις προθέσεις των κολοσσών της γερμανικής βιομηχανίας. «Νέος στόχος για τη Γερμανία η εξασφάλιση πρώτων υλών» τιτλοφορούσε σχετική ανάλυσή της, στην οποία σημείωνε με νόημα ότι «τα προηγούμενα πολιτικά μέτρα για την εξασφάλιση πολύτιμων πρώτων υλών δεν αρκούν πλέον». Οι Γερμανοί αναλυτές χαρακτήριζαν την εξάρτηση της Γερμανίας σαν «αχίλλειο πτέρνα» της χώρας και προειδοποιούσαν ότι οι τομείς υψηλής τεχνολογίας μπορούν να αποκοπούν εύκολα από τα απαραίτητα στοιχεία για τη λειτουργία τους. Στην ανάλυσή της η Handelsblatt απαριθμεί σειρά στοιχείων όπως το λίθιο, το κοβάλτιο, το ίνδιο, το χρώμιο αλλά και σπάνιες γαίες ο έλεγχος των οποίων θα καθορίσει τις γεωπολιτικές και οικονομικές ισορροπίες στον πλανήτη για τον 21ο αιώνα. Το μήνυμα ήταν σαφές: η πολιτική και οικονομική διπλωματία του Βερολίνου πρέπει πλέον να συνοδεύεται και από στρατιωτικά μέσα.

Δημοσίευση : omadeon