Από την εφημερίδα 

Tης  Βασιλικής Καλυβιώτη

 

«Είναι τραγικό…να περιφέρεσαι με τη διάγνωση του καρκίνου στο χέρι 2 και 3 μήνες και να πρέπει να χειρουργηθείς, αλλά να μη μπορείς να βρεις τα χρήματα για τη νοσηλεία σου, να αρνούνται όλοι να σε δανείσουν, να φοβούνται όλοι να σε βοηθήσουν, να περνάει ο χρόνος και ο καρκίνος μέσα σου να γίνεται όλο και πιο απειλητικός κι αδιέξοδος, απέναντι στις κλειστές πόρτες των γιατρών και των νοσοκομείων για ανασφάλιστους πολίτες…μια ζωή χωρίς λύση, μα πόση θα είναι ακόμη;…όπου να ναι θα τελειώσει…»

9-skitso-3-thumb-largeΑυτή είναι η τραγική μαρτυρία μίας ασθενούς που κατέφθασε στο Ιατρείο Κοινωνικής Αποστολής ζητώντας βοήθεια. Στα 42 της χρόνια απολύθηκε και έξι μήνες μετά εμφάνισε εκτεταμένο Ca στο έντερο που τυχαία ανακάλυψε στα πλαίσια διερεύνησης αναιμίας που την οδήγησε στα Επείγοντα εξαιτίας λιποθυμίας. Με τη διάγνωση στο χέρι, η άνεργη και ανασφάλιστη 42χρονη αναζητά εδώ και δύο μήνες κάποιον να μπορέσει να την απαλλάξει από τον καρκίνο που κυριολεκτικά την έχει καταβάλλει . «Σε λίγο πια θα είναι αργά», όπως λέει η ίδια και αυτό … «γιατί δε θα μπορεί να αναζητά τίποτε».

Κοιτώντας κατάματα το θάνατο εκατοντάδες ασθενείς προσέρχονται στο Ιατρείο Κοινωνικής Αποστολής αναζητώντας την ελπίδα της ζωής. Πρόκειται για ανασφάλιστους, άνεργους και δεκάδες άτομα που τα χρήματα δυστυχώς δεν περισσεύουν για ιατρικές επισκέψεις και πράξεις. Οι υπεύθυνοι του Ιατρείου ανακοίνωσαν χθες, πως σε συνεργασία με τον Διεθνή Ανθρωπιστικό Οργανισμό των Ορθοδόξων Χριστιανών Αμερικής, παρέδωσαν στις διοικήσεις των συνεργαζόμενων νοσοκομείων συνολικά 220 κιβώτια υγειονομικού υλικού και αναλωσίμων, με στόχο να καλυφθούν οι ανάγκες της καθημερινής τους λειτουργίας στα χειρουργεία, στα ΤΕΠ, στα εργαστήρια και στους θαλάμους .

YGEIAAΑπό την έναρξη μέχρι το τέλος του 2012, το Ιατρείο αριθμεί 16.000 ιατρικές επισκέψεις, ενώ καθημερινά περίπου 200 ασθενείς λαμβάνουν τα φάρμακά τους από την Κοινωνική Τράπεζα Φαρμάκου. Στο χρονικό αυτό διάστημα έγιναν περισσότερες από 2.000 εργαστηριακές εξετάσεις στους ασθενείς , ενώ ζωτικής σημασίας υπήρξε η συμμετοχή των νοσοκομείων εκείνων που άνοιξαν τις πύλες τους και νοσήλευσαν κάποιους από τους εκατοντάδες ασθενείς που έχρηζαν νοσηλείας.