EUROBLOWN: Killing time is an oxymoron/Ευρωφούσκα: Το να σκοτώνεις την ώρα σου, είναι σχήμα οξύμωρο

Του John Ward

Μετάφραση : Απόδοση στα ελληνικά Π. Χ.

Ευρωφούσκα: Το να σκοτώνεις την ώρα σου, είναι σχήμα οξύμωρο

Ενώ η Ελλάδα κρέμεται σε μια κλωστή, η Ισπανία αφήνεται από το λουρί.

Ο Όλι Ρεν κανονικά περιλαμβάνει και για την Ισπανία πολύ πόνο, αλλά όχι σε αυτή την περίπτωση. Χθες το βράδυ, ο επίτροπος των οικονομικών της ΕΕ ανακοίνωσε ότι η Ισπανία δεν θα χρειαστεί περαιτέρω μέτρα λιτότητας, μέχρι το τέλος του επόμενου έτους. Αυτό, παρά το γεγονός ότι η χώρα θα χάσει το έλλειμμά- στόχο της, κατά τον ίδιο σχεδόν τρόπο που η Σελήνη έχει μέχρι στιγμής καταφέρει να χάσει τη Γη κατά τη διάρκεια του κυκλικού καθημερινού της ταξιδιού του κατά τη διάρκεια των τελευταίων 400 δισεκατομμυρίων ετών.

Αυτό αποφάνθηκαν οι FT του Λονδίνου χθες το βράδυ, «το πιο ξεκάθαρο σημάδι, ότι ακόμη και οι Βρυξέλλες απομακρύνονται μακριά από μια λιτότητα με επίκεντρο την αντιμετώπιση των κρίσεων». Η αποδοχή του Ρεν στην πραγματικότητα βασίζεται, σε τίποτα περισσότερο από μια τυφλή εμπιστοσύνη στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που προτάθηκαν από την Ισπανία πριν από δύο μήνες … καμία από τις οποίες έχουν ακόμη τεθεί σε ισχύ ή ακόμη συνταχθεί.

Εφαρμόζοντας τα ίδια κριτήρια για την Ελλάδα, η Αθήνα θα μπορούσε δικαιολογημένα να ασκήσει πιέσεις για μια συνολική διαγραφή του χρέους της, $ 600δισ σε χρυσό Φρανκφούρτης , και το κεφάλι του Χέρμαν Βαν Ρομπάι. Όμως οι καιροί έχουν αλλάξει στην ευρωζώνη. Το σχέδιο της ευρωζώνης τώρα, στην πραγματικότητα, είναι πως να σκοτώσει την ώρα του εντελώς, παραμένοντας σε ένα αιώνιο παρόν. Οι ιδέες του Eckhart Tolle έχουν υιοθετηθεί στο σύνολό τους: το μέλλον δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο ένα αιώνιο τώρα.

Παρόλο που πέντε ημέρες παρέμεινα μεταξύ των δυσάρεστων χαμηλότερων μορφών ζωής της βρετανικής κουλτούρας, δεν πήρα τα μάτια μου από την μπάλα ευρωζώνης, γιατί ποτέ η ευρωμπάλα δεν κινείται. Εμπλέκεται σε ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου του Zen, στο οποίο οι παίκτες είναι εξωπραγματικοί: Είναι ανδρείκελα που προσποιούνται, και περιστρέφονται αλλά –χωρίς να έχουν καμία φυσική μορφή – δεν επηρεάζουν την στατική φύση της μπάλας. Στο Ευρωποδόσφαιρο του Zen, η μπάλα προσγειώνεται εκεί που θέλεις, στο κεφάλι σου. Στο έδαφος, δεν πέφτει.

Αυτό είναι όλο και περισσότερο που αναφέρεται ως Βρυξέλλες, το Βερολίνο και η Φρανκφούρτη «σκοτώνουν την ώρα τους», και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι ευρωκράτες αγαπούν αυτή τη σκέψη, γιατί δείχνει ότι μπορούν, κάπως σαν ιταλούς επιστήμονες μετά από πάρα πολύ λίγο Campari, να υπερβαίνουν τους κανόνες του e = mc2.

Αλλά δεν μπορείς να σκοτώνει την ώρα σου: Ο Αϊνστάιν ήξερε, και ο γέρο-Άλμπερτ ποτέ δεν είχε λάθος. Στο 3D κόσμο, το να σκοτώνεις την ώρα σου είναι σχήμα οξύμωρο.

Μιλώντας σαν τους βλάκες, οι πραγματικοί ποδοσφαιριστές συχνά αναφέρουν «να παίζεις με τον χρόνο» ή «να κάνεις καθυστερήσεις», όταν είναι το σκορ 1-0 και θέλει ένα λεπτό για να λήξει. . Αλλά η διαφορά είναι ότι , στο σφύριγμα του διαιτητή, το παιχνίδι τελειώνει. Στην ευρωζώνη, η ιδέα είναι ότι, το παιχνίδι δεν πρέπει να λήξει, επειδή το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί.

Κατά μία έννοια, από τα τέλη του 2009 η ευρωζώνη έχασε χρόνο. Η απομείωση του χρέους σε αυτό το στάδιο, με ένα μικρό κούρεμα στους ομολογιούχος που να επιδοτείται από τους πολυπαθής φορολογουμένους, θα βγει στα $ 450δις πάνω-κάτω. Όποιος νομίζει ότι είμαστε μέσα σε τρία μηδενικά από αυτό, σήμερα είναι ανησυχητικά ασαφής σχετικά με την κατεύθυνση προς την οποία ταξιδεύει.

Η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 7,2% στο τρίτο τρίμηνο που έφυγε, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την ΕΛΣΤΑΤ, πριν από δύο ημέρες. Αυτό θα μπορούσε να υπονοήσει ότι ο χρόνος εξαντλείται, καθώς με αυτόν τον ρυθμό, η Ελλάδα δεν θα έχει καθόλου οικονομία, πέρα από όπλα και βόμβες- βενζίνης μέχρι τον Αύγουστο του 2017. Το έχω για την καλή αρχή ότι το μήνα αυτό, τα πράγματα θα αρχίσουν να μαζεύουν, αλλά η αρχή αυτή έχει ιστορικό ψυχικής νόσου και ονομάζεται Christine Lagarde, έτσι μην βασίζεστε σε αυτό, έρχεται για να φύγει.

Ο Mario Draghi κερδίζοντας χρόνο είναι σαν να προσπαθεί να φαίνεται ακίνητη μηδενίζοντας κάθε πρόοδο σε κάθετι στο 0%. Όντας ένας ευφυής άνθρωπος που αντιλαμβάνεται προφανώς τη θεωρία της σχετικότητας, είναι από μόνος του ελαφρώς εξαρθρωμένος από κάθε μορφή διανοητικής υγείας. Έτσι την περασμένη εβδομάδα χαλάρωσε τους όρους για τις εγγυήσεις της Τράπεζας της Ελλάδα, αλλά στη συνέχεια, στις 2 Αυγούστου, είχε ήδη μειώσει την ποσότητα των θέση των repoς – εντόκων γραμματίων που η ΤτΕ μπορούσε να πάρει από την ΕΚΤ κατά 3,5 δις € – ή περίπου το 50% . Έτσι τώρα η Αθήνα έχει τα μισά χρήματα, αλλά δύο φορές, καθώς και εγγυημένα.

Είναι αυτό που οι τραπεζίτες αποκαλούν «ένας συμβιβασμός» ή «σκοτώνω την ώρα μου». Είχαμε Zirp, τώρα έρχεται μια απέραντη πρόοδος των Zip – Zero. Είναι μια απόλυτη έκφραση της απεριόριστης έλλειψης δυναμισμού από το ίδια σταθερά που έφερε τα φιλικά πυρά προς τα εμπρός αλλά αρνητικά προς τα μπρος.

Φιλελεύθερη αυστριακή εφημερίδα Der Kurier έγραψε χθες ότι «Η βοήθεια από τις δανείστριες χώρες είναι με μισή καρδιά και τελικά θα αναβάλει μόνο την πτώχευση Ελλάδα και όχι την αποτροπή αυτής», μια διαχρονική παρατήρηση που θα πρέπει να είχε τεθεί σε εφαρμογή εδώ και πολύ καιρό. Αλλά η έννοια της απροθυμία της ευρωζώνης , να θεωρείται από κάποιους ως να κάνει κάτι κρύα καρδιά.

Δυστυχώς, εδώ πίσω στην πραγματική ζωή και πάλι, η μισή καρδιά δεν λειτουργεί. Το πρόβλημα με την καρδιά είναι ότι τα χρειάζεστε όλα, ή θα πεθάνεις σε πολύ μικρό διάστημα. Μια άλλη αγαπημένη παρατήρηση του Αϊνστάιν ήταν ότι αν μειωθεί κατά το ήμισυ της απόστασης μεταξύ του ποντικιού και της οπής για το άπειρο, ποτέ το ποντίκι δεν φτάνει εκεί. Αλλά κυρίως, το ποντίκι δεν φτάνει ποτέ εκεί, γιατί η γάτα δεν συμμετέχει σε αυτή διαδικασία , και έτσι το τρώει. Υπάρχει ένας καλός παραλληλισμός με την ΕΕ, σε αυτό το σημείο.

Ένα άλλο πράγμα που για την ώρα είναι ότι δεν μπορείς να ξεγελάσεις όλους τους ανθρώπους σε όλη την διάσταση του. Ο Ντέιβιντ Κάμερον έχει τους δικούς του προσωπικούς επιταχυντές του, που εργάζονται ολοταχώς, για να προσπαθήσει να καταρρίψει την περίφημη παρατήρηση του Abe Lincoln, αλλά φαίνεται καταδικασμένος σε αποτυχία. Μετά την πλήρη συνθηκολόγηση του Όλι Ρεν χθες το βράδυ, το σύνθημα της ευρωζώνης για την αντιμετώπιση Ελλάδα και η Ισπανία είναι εξίσου άχρηστο. Μόνο η ολοένα μειούμενη εκκρεμότητα απομένει, πέφτοντας αδυσώπητα έως ότου διαλύσεις τις ανοησίες της ευρωζώνης.

Αναρωτιέμαι τι θα κάνουν πολλοί Έλληνες φίλοι, οι πηγές μου και οι αναγνώστες μου γι’ αυτό. Οι περισσότεροι Ισπανοί (πιθανώς συμπεριλαμβανομένου και του Μαριάνο Ραχόι) θα μάθουν το μάθημα που λέει ότι η διαρκής σταθερότητα σε συνδυασμό με την συνεχιζόμενη απεργία είναι ένας έξοχος τρόπος, για να διώξεις την φοβέρα από το πρόσωπο κάποιου. Είναι το μόνιμο και σταθερό μέρος της στρατηγικής, που φαίνεται να λείπει από την ελληνική πολιτική τάξη. Αυτό και, επίσης, η τιμιότητα, αξιοπρέπεια, συνέπεια, ηρεμία, θάρρος, και η διατροφής με ελεγχόμενες θερμίδες.

Όπως συμβαίνει, εγώ θα εκπέμψω στη Ισπανία στα αγγλικά σήμερα (Πέμπτη) στο Italkfm το μεσημέρι ώρα Ηνωμένου Βασίλειου. Μπορείτε να συντονιστείτε σε σύντομη συνομιλία στο Pippa Jones brief chat μαζί μου ζωντανά.

Ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο στα Αγγλικά

While Greece dangles on a piece of string, Spain is let off the leash.

Olli Rein in Spain normally involves acute pain, but not on this occasion. Last night, the EU’s economy prefect announced that Spain will need no further austerity measures until the end of next year. This despite the fact that the country will miss its deficit targets- in much the same way that the Moon has so far managed to miss the Earth during its daily round-trips over the last 400 billion years.

This is, opined the London FT last night, ‘the clearest sign yet Brussels is backing away from an austerity-focused crisis response’. Rein’s approval is in truth based on nothing more than blind faith in the structural reforms proposed by Spain two months ago…none of which have as yet been enacted or even drafted.

Applying the same criteria to Greece, Athens could justifiably press for a total debt write-off, $600bn in Frankfurt gold, and the head of Herman van Rompuy. But times have changed in the eurozone. The eurozone plan now, in fact, is to kill time completely, by staying in an eternal present. The ideas of Eckhart Tolle have been adopted in toto: the future does not exist, there is only an Eternal Now.

Five days spent down among the unpleasant lowlife of British culture have not taken my eye off the eurozone ball, because the euroball never moves. It is involved in a game of Zen football in which the players are unreal: they dummy, they feint, and they swivel but – having no physical form – they do not affect the stationary nature of the ball. In Zen eurofootball, the ball lands where you want it to, in your head. On the ground, it moveth not.

This is increasingly referred to as Brussels, Berlin and Frankfurt ‘killing time’, and I have no doubt the eunatics love that thought, because it suggests they can, rather like Italian scientists after a little too much Campari, transcend the rules of e=mc2.

But you can’t kill time: Einstein knew that, and old Albrecht was never wrong. In the 3D world, killing time is an oxymoron.

Talking of morons, real-life footballers are often referred to as ‘playing for time’, or ‘wasting time’, when they’re 1-0 up with a minute to go. But the difference here is that, at the referee’s whistle, the game is over. In the eurozone, the idea is that the game should never be over, because the problem can never be solved.

In one sense, ever since late 2009 the eurozone has been wasting time. Forgiveness of debt at that stage, with a small bondholder haircut subsidised by the long-suffering taxpayer, would’ve come out at $450bn all up. Anyone who thinks we’re within three noughts of that today is disturbingly unclear about the direction in which Time travels.

The Greek economy contracted by 7.2% in the third quarter just gone, according to data published by ELSTAT two days ago. This might suggest that time is running out, as at this rate, Greece will have no economy at all beyond guns and petrol-bombs by August 2017. I have it on good authority that in that month, things will start to pick up, but that authority has a history of mental illness and is called Christine Lagarde, so don’t bank on it coming to pass.

Mario Draghi’s shtick with Time is to try and make it appear to stand still by reducing all progress on every issue to 0%. Being an intelligent man who obviously understands relativity theory, his is only a slightly sprained form of sanity. Thus last week he relaxed the collateral conditions for the Bank of Greece, but then on August 2, he’d already reduced the amount of repo-able T-Bills the BoG can get from the ECB by €3.5 billion – or roughly 50%. So now Athens has half the money but twice as well collateralised.

It’s what we bankers call ‘a trade off’. Or ‘killing time’. We’ve had Zirp, now comes Zip – Zero Infinite Progress. It’s an ultimate expression of limitless lack of potential from the same stable that brought you friendly fire and negative forward movement going forward.

Liberal Austrian newspaper Der Kurier wrote yesterday that ‘The help from the donor countries is half-hearted and ultimately will only postpone Greece’s bankruptcy rather than averting it’, a timeless observation that should’ve been put into action a long time ago. But the concept of anything from the eurozone being half-hearted is seen by some as a massive increase on cold-hearted.

Unfortunately, back here in real life again, half a heart doesn’t work. The thing with your heart is that you need all of it, or you die in very short order. Another favourite Einstein observation was that if you halve the distance between the mouse and the hole for infinity, the mouse never gets there. But mainly, the mouse never gets there because the cat isn’t working on this principle of movement, and thus eats him. There is a very good parallel for the EU in this one.

Another thing about time is you can’t fool all the people during all of it. David Cameron has his own personal Collider working flat out to try and disprove the famous Abe Lincoln remark, but it looks doomed to failure. After Olli Rehn’s complete capitulation last night, the eurozone’s mantra about treating Greece and Spain equally is finally consigned to the pit. Only the ever-lowering pendulum is left, dropping inexorably until it slices right through the eurozone’s bollocks.

I wonder what my many Greek friends, sources and readers will make of this. Most Spaniards (probably including Mariano Rajoy) will draw the lesson that standing firm coupled with going on strike is an excellent way to get bullies out of one’s face. It’s the standing and firm parts of the strategy that seem to be lacking in the Greek political class. That and, well, honesty, decency, consistency, calm, courage, and a calorie-controlled diet.

As it happens, I will be broadcasting to the Spanish nation in English today (Thursday) on Italkfm around noon UK time. You can tune into Pippa Jones’s brief chat with me live here.