The Slog

Του John Ward

Aπόδοση στα ελληνικά για την ΕΛ.Λ.Α.Σ : N.K.

“Όποιος δεν είναι ευχαριστημένος με ό, τι έχει, δεν θα είναι ευχαριστημένος με ό, τι θα ήθελε να έχει.” – Σωκράτης

Προβόπουλος….η αυτορύθμιση δούλεψε σίγουρα για τον ευατό του

Ο διοικητής της  Τράπεζας της Ελλάδας Γεώργιος Προβόπουλος πήρε αποζημείωση ύψους € 3,4 εκ., όταν έφυγε από τον πρώην εργοδότη του, την τράπεζα Πειραιώς  …. μια μεγάλη τράπεζα που τώρα  αυτός ρυθμίζει. Ρυθμίζει επίσης και την Εμπορική Τράπεζα – τη μαύρη τρύπα που θα μπορούσε ακόμα να αναταράξει  το γαλλικό τραπεζικό σύστημα.  Έβγαλε ακόμη περισσότερο από την πώληση αυτή.

Δεν υπάρχει καμμία σύγκρουση συμφερόντεων ούτε τότε … και φυσικά ούτε τώρα δεν τίθεται θέμα στην επιδίωξη του Προβόπουλου να φτιάξει το προσωπικό του συνταξιοδοτικό ταμείο , το μεγαλύτερο ίσως του κόσμου πριν ο μουσακάς…συντριβεί στον ανεμιστήρα.

Ο  Προβόπουλος είχε προσχωρήσει στην Τράπεζα Πειραιώς στις 18 Οκτωβρίου του 2006. Ως αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, είχε καθαρό μισθό των € 580.000, συν τα έξοδα και τα μπόνους. Όταν παραιτήθηκε μετά από 19 προφανώς εξαντλητικούς μήνες υπηρεσίας, την ημέρα πριν φύγει από την τράπεζα , οι διευθυντές της ενέκριναν την καταβολή αποζημείωσης  ύψους € 2,8 εκατ..

Πριν την ένταξή του στην τράπεζα Πειραιώς, ο Γιώργος ήταν ο διευθύνων σύμβουλος της Εμπορικής Τράπεζας. Τον Αύγουστο του 2006, η γαλλική τράπεζα Crédit Agricole απέκτησε το 67% του κεφαλαίου της. Επέβλεψε την πώληση της τράπεζας στην Crédit, και στη συνέχεια  εννέα εβδομάδες αργότερα  τέθηκε διοικητής της  ΤτΕ-κάποιοι υποθέτουν με 6 εκ. € πλουσιότερος για τις προσπάθειές του .

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Γάλλοι κάνουν σαν ένα προσβεβλημένο αγοράκι σχετικά με τη σύγκρουση συμφερόντων που εμπλέκονται εδώ. Αντιμετωπίζουν αυξανόμενες ζημίες στην Εμπορική και λέγεται ότι θα ήθελαν  κάποια βοήθεια από …… την ελληνική κεντρική τράπεζα.

Αλλά ο διοικητής Γεώργιος Προβόπουλος φαίνεται απρόθυμος για κάτι τέτοιο. Μεταξύ Ιουνίου 2010 και Μαΐου 2011, η Crédit Agricole υπέβαλε πολλές αιτήσεις για να δανειστεί από το ταμείο επείγουσας βοήθειας ρευστότητας της ελληνικής κεντρικής τράπεζας . Αλλά ο Προβόπουλος λέει η άρνησή του να αφήσει την Εμπορική να χρηματοδοτηθεί  βασίζεται στην “απροθυμία της γαλλικής μητρικής εταιρείας να δίνει δάνεια”.

Είμαστε ακριβώς στο κάτω μέρος του βαρελιού της υποκρισίας σε αυτό το σημείο.Και για εμας τους ενημερωμένους  παρατηρητές αυτού του σουρεαλιστικού βιασμού του συστήματος που έχει σχεδιαστεί για τη χρηματοδότηση του καπιταλισμού παραμένει δύσκολο (για να μην πω αδύνατο) να καταλάβουμε γιατί ο μέσος Έλληνας πολίτης κυνηγιέται, φορολογείται, “ηθικολογείται” και καταπιέζεται ώστε να εξιλεωθεί αυτός για τις αμαρτίες του κάθε απολειφαδιού όπως ο Προβόπουλος. Όταν η ΕΕ τελειώσει με τις  αντιπαραθέσεις για το ποιος θα πάρει το βραβείο Νόμπελ  ίσως θα μπορούσε να μας το εξηγήσει.

Ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο στα Αγγλικά

GEORGE PROVOPOLOUS: Governor of the Bank of Greed

Provopoulus….self-regulation certainly worked for him

“He who is not contented with what he has, would not be contented with what he would like to have.” – Socrates

Bank of Greece governor George Provopoulos was given a severance payment of €3.4 m when he left his former employer Piraeus….a major bank that he now regulates. But he also regulates Emporiki Bank – the black hole that could yet help to blow the French banking system over. He made even more from selling that.

No conflict there then…and of course, no question of the Provo in pursuit of the world’s biggest pension fund before the moussaka hits the fan.

Previously on Banksters, Provopoulos had joined Piraeus Bank on October 18, 2006. As a vice-chairman and managing director, he was entitled to a net salary of €580,000, plus expenses and a bonus. When he resigned from Piraeus after 19 obviously gruelling months of service, on the day before he left the bank its directors approved a massive severance payment of €2.8m.

Before joining Piraeus, George was the chief executive at Emporiki Bank. In August, 2006, the French bank Crédit Agricole acquired 67% of its capital. He oversaw the bank’s sale to Créditag, and then left nine weeks later – reputedly some €6m the richer for his efforts – headed for the BoG Governor’s job.

Not surprisingly, the French Credit Agricole chaps are a tad peeved about the conflict of interest involved here. For yer Frenchies – facing mounting losses at Emporiki – say they’d like some help from……the Greek central bank.

But Greek Central Bank governor George Provopoulos seems reluctant to allow this. Between June 2010 and May 2011, Crédit Agricole lodged numerous requests to borrow from the Greek central bank’s Emergency Liquidity Assistance fund. But the Provo says his refusal to let Emporiki borrow is based on its French parent’s “unwillingness to keep lending”.

We are right down there at the bottom of the hypocrisy barrel on this one. And for those of us informed observers of this surreal rape of the system designed to finance capitalism, it remains hard (not to say impossible) to see why the average Greek citizen is being hounded, taxed, demoralised and repressed to atone for the sins of turds like Provopoulos. When they’ve finished squabbling about who picks up the Nobel Dynamite Prize, perhaps the EU commission could take time out to explain this to us.