Σ’ ευχαριστώ κύριε που μου χάρισες  μια πάνινη μπάλα για να παίζω στο χωματόδρομο, δίπλα σε έναν ομαδικό τάφο,

που δεν με έκανες έναν ακόμα γενοκτόνο,

που γλίτωσα τον λευκό θάνατο,

που μπορώ να ονειρευτώ ένα βολικό δωδεκάωρο στο ορυχείο,

που παράγω παπούτσια με γοργή χάρη για τα άλλα τα παιδάκια,

που δεν έγινα τροφή για τους γύπες ακόμα,

που μου άφησες μερικές δωρεάν σταγόνες νερό για να πιω,

που η μάνα μου θα πεθάνει απ’ την αρρώστια χωρίς να τυραννηθεί,

που τα ντουβάρια του σπιτιού γλίτωσαν από τον χθεσινοβραδινό βομβαρδισμό,

που σώθηκα από την αδέσποτη σφαίρα,

που βλέπω απ’ το παράθυρο του σπιτιού μου τα χαλάσματα.

Για όλες αυτές τις ειρηνευτικές διαδικασίες,

για τις εκατοντάδες ανθρωπιστικές σου αποστολές,

για τις δεκάδες συναυλίες,

για τα εκατομμύρια μολύβια και τετράδια που πούλησες.

Σ’ ευχαριστώ κύριε που με άφησες να ονειρευτώ,

το μέλλον μου ως σπουδαίος ολυμπιονίκης μέσα από την πολύχρωμη εικόνα της τηλεόρασης.

 

αναδημοσίευση από : noumero11888