Πηγή : Εφημερίδα “Η Ελλάδα αύριο”

Της Βασιλικής  Καλυβιώτη


Μαζεύουν νύκτα τα λιγοστά πράγματά τους από τους θαλάμους νοσηλείας, ντύνονται, ελέγχουν τους άδειους διαδρόμους των μαιευτικών κλινικών των νοσοκομείων και γεμάτες ενοχές και τύψεις ρίχνουν μια τελευταία ματιά στο μωρό που μόλις έφεραν στο κόσμο.

«Συγνώμη που σε εγκαταλείπω. Τουλάχιστον εδώ θα έχεις ένα ποτήρι γάλα. Αν μπορέσω θα έρθω να σε πάρω σε μερικούς μήνες.»

Το μεγαλύτερο κρατικό μαιευτικό νοσοκομείο της χώρας το «Έλενα» αναγκάζεται από σήμερα το πρωί να υποδεχτεί άλλα δύο βρέφη τα οποία εγκατέλειψαν οι μητέρες τους στο νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» λίγες ώρες μετά την γέννησή τους. Το τραγικό της υπόθεσης είναι πως ήδη στο «΄Ελενα» έχουν εγκαταληφθεί άλλα όκτω μωρά τους τελευταίους έξι μήνες από μητέρες που δεν πρόλαβαν καν να ακούσουν το κλάμα τους και να τα θηλάσουν. Η κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου σηκώνει πλέον τα χέρια ψηλά. « Δεν είμαστε βρεφονηπιακός σταθμός. Που να χωρέσουν τόσα μωρά, όταν μάλιστα το Κέντρο Βρεφών Μητέρα είναι γεμάτο βρέφη και δεν μπορεί να φιλοξενήσει και άλλα;»

Το ίδιο σκηνικό και στα νοσοκομεία Παίδων Αγία Σοφία και Αγλαία Κυριακού, ενώ στο μεγαλύτερο Νοσοκομείο των δυτικών προαστίων το Γ.Κ.Νίκαιας υπήρξαν μέρες που στη Μονάδα Νεογνών είχαν εγκαταληφθεί δεκαοχτώ βρέφη από απελπισμένες λεχώνες. Αναγκασμένα να περάσουν το πρώτο χρόνο της ζωής τους πάνω σε ένα βρεφικό κρεβάτι, χωρίς την μητρική στοργή και τα χάδια, χωρίς το πρότυπο μιας οικογενειακής θαλπωρής, γεννιούνται στην Ελλάδα της κρίσης από γονείς που πίστεψαν ότι θα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα. Η ζωή τους στιγματίζεται από το πρώτο λεπτό με μια εγκατάλειψη που όσο και αν προσπαθούν να την αντικαταστήσουν με αγάπη οι νοσηλεύτριες και οι κοινωνικοί λειτουργοί θα μείνει ως ένας ανεξίτηλος λεκές ο οποίος θα συνοδεύει την εφηβική και ενήλικη ζωή .

Σύμφωνα με τις Κοινωνικές Υπηρεσίες των νοσοκομείων οι λόγοι για τους οποίους μια μητέρα εγκαταλείπει το παιδί της σήμερα είναι σαφώς διαφοροποιημένοι από αυτούς των προηγούμενων ετών. Η γέννηση ενός παιδιού, ακόμη και χωρίς την παρουσία συζύγου, δεν αποτελεί πλέον ταμπού για την ελληνική κοινωνία. Ελάχιστες εξαιρέσεις θα πρέπει να γίνουν για τις γυναίκες της υπαίθρου και των κλειστών κοινωνιών.

Η αιτία αυτού του τόσο σκληρού φαινομένου θα πρέπει να αναζητηθεί στην αύξηση της ανεργίας, στα χαμηλά μεροκάματα, στην έλλειψη ασφάλισης αλλά και στην ανύπαρκτη κρατική κοινωνική πολιτική, λόγοι οι οποίοι αναγκάζουν ολοένα και περισσότερους γονείς ν’ αφήσουν τα παιδιά τους σε «ξένα χέρια», ελπίζοντας ότι αργότερα θα καταφέρουν να βρουν τρόπο για να τους προσφέρουν, έστω και τα απολύτως απαραίτητα.

Η κρίση που μαστίζει την ελληνική οικογένεια δεν αποτυπώνεται μόνο με τις αυξανόμενες εγκαταλείψεις μωρών στα κρατικά μαιευτήρια της χώρας. Επιβεβαιώνεται με τον πλέον πειστικό τρόπο και από τα στοιχεία που δίνουν κοινωνικοί φορείς οι οποίοι εργάζονται αφιλοκερδώς για την φιλοξενία και την παροχή βοήθειας στις οικογένειες που καταφεύγουν εκεί προκειμένου να βρουν λύσεις στην αδυσώπητη καθημερινότητα.

Τα στοιχεία που μας παραχώρησαν τα Παιδικά χωριά ΣΟΣ είναι αποκαλυπτικά. Στα τρία παιδικά χωριά που διατηρεί το φιλανθρωπικό σωματείο φιλοξενούνται σήμερα 250 παιδιά με τους υπεύθυνους των κέντρων να έχουν εξολοκλήρου την ευθύνη για την στέγαση, τη σίτιση και την εκπαιδευσή τους.

Σύμφωνα με στοιχεία που ανέφερε ο κ. Στέργιος Σιφνιός Διευθυντής Κοινωνικής Εργασίας και Έρευνας των παιδικών χωριών SOS, υπάρχει αυξητική τάση των οικογενειών που για οικονομικούς λόγους αφήνουν τα παιδιά τους προκειμένου να έχουν ένα πιάτο φαί, όσο δύσκολο και αν τους είναι να τα αποχωριστούν. Τη χρονιά που μας πέρασε περίπου 800 οικογένειες, εκ των οποίων οι πλειονότητα από το κέντρο της Αθήνας, απευθύνθηκαν για το λόγο αυτό στα παιδικά χωριά SOS. Το 80% αφορούσε παιδιά Ελλήνων. Το 2011 υπήρχε αύξηση κατά 100%, όπως αναφέρει, των οικογενειών , οι οποίες πνιγμένες από τα χρέη ζήτησαν βοήθεια από τους υπεύθυνους των Παιδικών Χωριών ΣΟΣ. Συνολικά στα 3 Παιδικά Χωριά, στα 6 Κέντρα Στήριξης, στους 3 Ξενώνες Κακοποίησης και στις 2 Στέγες Εφήβων γίνεται το αδιαχώρητο. Αξίζει να αναφερθεί πως εκκρεμούν περίπου 1.000 αιτήματα παιδιών να ενταχθούν στις στέγες του Ιδρύματος. Τελειώνοντας ο Διευθυντής Κοινωνικής Εργασίας και Έρευνας στα παιδικά χωριά SOS, αναφέρει πως σε λίγο καιρό, δε θα μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν, πρωτίστως γιατί ο νέος φορολογικός νόμος τα έχει «γονατίσει» φορολογώντας όχι μόνο τις δωρεές, αλλά και το ίδιο το παιδικό χωριό, και δευτερευόντως, γιατί σύντομα θα είναι υπερπλήρη.

Απόλυτα συμβατή με την κατάρρευση του παλαιού ισχυρού οικογενειακού ιστού είναι και η εικόνα που δίνει η Κοινωνική Υπηρεσία του Χαμόγελου του Παιδιού. Οι υπεύθυνοι της Οργάνωσης παρατηρούν ότι υπάρχει δραματική αύξηση των οικογενειών οι οποίες χαρακτηρίζονται ως «δυσλειτουργικές». Μια επιστημονική ταμπέλα, που συνήθως μπαίνει όταν οι οικογένειες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στην τρέχουσα κοινωνική πραγματικότητα. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. Τα αιτήματα οικογενειών με προβλήματα διαβίωσης και οι οποίες ζητούσαν βοήθεια ανήλθαν το 2011 σε 4.465 όταν το 2012 ήταν 2.896. Η αύξηση κυμαίνεται στο 45%. Στα έντεκα σπίτια που αποτελούν τις δομές φιλοξενίας του Ιδρύματος ζουν με την βοήθεια των εθελοντών 287 εγκαταλελειμμένα παιδιά ενώ το τελευταίο χρόνο οι κλήσεις που έγιναν στο τετραψήφιο νούμερο 1056 άγγιξαν τις 264.000.